Prolog & Trailer

Ludzie ciągle wierzą w stereotypy i to co mówią inni. Boją się samemu odkryć prawdę.

 Nic o nas nie wiedzą. Nie mają pojęcia o czym marzymy, jak kochamy. 

Według nich jesteśmy niepotrzebni. Bo komu potrzebni są "kryminaliści" na motorach?

 Jesteśmy zbędni. 

Według nich w naszych głowach jest ciągły mord, złość i nienawiść, ale tak nie jest. 

Żyjemy pełnią życia, cieszymy się każdą chwilą, kochamy najmocniej ze wszystkich.

 Sęk w tym, że nie do końca traktujemy nasze życie poważnie. 

Czasami jedziemy szybciej niż może lecieć nasz anioł stróż. Wtedy ludzie mówią: "Chciała się popisać", a jej przyjaciele myślą: "Tak bardzo kochała życie, że chciała zobaczyć zbyt wiele". 

Moi rodzice nie chcieli do mnie takiego życia, ale ja nigdy nie byłam osobą, która podporządkowywałaby się komukolwiek.

                                     Dlatego odeszłam.

 Nie mogę pozwolić by ktoś mnie zniszczył. Muszę być sobą, do końca.

              Tylko teraz właściwie nie wiem gdzie jest koniec. 

                           Tam gdzie czekasz ty czy śmierć?

"Żyjemy za szybko

Kochamy za mocno

Tracimy za często"

Na razie dodaję tylko to. Piszcie co o tym sądzicie a ja niebawem dodam 1 rozdział :))