Rozdział 7

-Diana!-usłyszałam krzyk przyjaciółki a po chwili byłam już w jej objęciach. Słyszałam jak płacze, czułam jak jej ciepłe łzy spływają na moje ramię a rude włosy wchodzą mi do ust. Jak zwykle pachniała różami.
-Jest ok-powiedziałam ze sztucznym uśmiechem.
Nie, nie jest ok. Zayn śledzi mnie i moich przyjaciół. Grozi, że zabije wszystkich na którym mi zależy i żąda ode mnie rzeczy, których mu nie dam. Nie pójdę z nim dzisiaj ani nigdy więcej.
Spojrzałam na mały czarny zegar na ścianie. Krzywa wskazówka wskazywała południe co znaczy, że prawie na pewno spóźnię się na swoją zmianę w barze. Co za kretyn wymyślił pracę w sobotę? W sumie mogłabym chodzić do szkoły zamiast tam, ale skąd miałabym wziąć kasę na studia? Rodzice za nic w świecie mi jej nie dadzą. Nienawidzą mnie. Ich pierworodna córka ich zostawiła, ale dobrze wiem, że zakałom rodziny byłam od zawsze a gdy urodziła się Leslie zostałam zepchnięta na ostatni tor. Od tamtej pory to ona była córeczką rodziców. Momentami ja i Colin mieliśmy tego dosyć. Gdyby Leslie poprosiła o pieniądze na samochód od razu by jej dali, mi nie dadzą nawet na studia. Właściwie to tego nie chcę. Nie chcę być zależna od nich. Będę samodzielna.
-Muszę iść do pracy-oznajmiła nagle.
-Żartujesz? Właśnie uciekłaś z rąk Malik'a a teraz idziesz do pracy?- Lee chyba nie uwierzyła w to co powiedziałam
-Muszę. Jak nie pójdę Jonathan na pewno mnie zwolni a poza tym nie chcę słuchać pieprzenia Daniela o tym, że znów się spóźniłam.
-Ten gnojek jeszcze tam pracuje? Myślałem, że Jon zwolnił go po tej aferze z imprezą-odezwał się Blair
Oczywiście, że go nie zwolnił. Dał gówniarzowi 'drugą szansę'. Daniel kilka tygodni temu po zamknięciu lokalu zaprosił znajomych i urządzili najgłośniejszą imprezę w mieście. Splądrowali mu knajpę i nic. Ja spóźniam się 5 minut i muszę zostawać po godzinach.
-Zamknijcie jak będziecie wychodzić. Wiecie gdzie są klucze.
Spakowałam do torebki ciuchu na zmianę i wyszłam. Na klatce spotkałam starego Jepherson'a, który targał walizki na nasze piętro. Nie lubię go, ale nie mam serca patrzeć jak ten staruszek o lasce ledwo wpełza po schodach. Złapałam od niego torby i wniosłam je.
-Dziękuje-powiedział ochrypłym głosem
-Proszę, ale Jepherson-zatrzymałam się na moment- i tak cię nie lubię.
Nie czekałam na jego odpowiedź. Zbiegłam po schodach i modliłam się by Zayn'a już tutaj nie było i miałam szczęście- zniknął. Podeszłam do motoru i czułam chłód, który przeszył moje ciało. Niedługo nie będę mogła jeździć i będę musiała wyciągnąć tego grata z garażu Lee, ale taki lekki wiaterek przeżyje.

***
Wjechałam na parking z tyłu baru. Nigdzie nie było samochodu Jon'a więc pewnie go jeszcze nie ma, co oznacza, że nie wylecę. Wzięłam torebkę, weszłam do środka i skierowałam się na zaplecze. Na wejściu poczułam lekki zapach piwa i pizzy a po chwili ujrzałam Daniel'a idącego w moją stronę.
-Czego?-zapytałam gdy stanął przede mną.
Daniel pracuje tu krócej niż ja. Pewnie dlatego, że nie jest jeszcze nawet pełnoletni. Ma chyba 17 lat. Mniejsza o to. Zawsze nosi te same szare trampki i durnowaty pierścień, który niby dostał od dziadka. Gdy pierwszego dnia tutaj przyszedł miał pofarbowane włosy i było widać odrosty, ale na szczęście powrócił do naturalnego blondu. W sumie jest przystojny i miły...no właśnie. Daniel jest zbyt przystojny i mdląco miły. Nie ma dnia w którym nie wyrwałby jakiejś panny.
-Nie zamierzam cię więcej...
-...kryć- dokończyłam za niego- Jonathan'a tu nie ma więc przed kim miałbyś mnie kryć?
-Jacyś kolesie grają w bilarda i pytali z dwa razy o ciebie. Nie wyglądają na miłych więc stwierdziłem, że powiem, że cię nie ma.
Jacy kolesie? Zayn i jego ludzie? Po co tu przyszli?
Powoli wyjrzałam zza rogu a moje serca przyśpieszyło. Ciemne włosy, cienie pod oczami, ta koszulka. Właśnie tak go zapamiętam. To nie Zayn. To ktoś kogo chcę zobaczyć. Ktoś kogo nie widziałam tak długo. Niemal czułam łzy napływające do moich oczu. Już chciałam do niego podbiec gdy ktoś szarpnął mnie do tyłu. Spojrzałam na Daniela przygwożdżonego przez jakiegoś chłopaka do ściany. Na przeciwko mnie stał ON. Zaczęłam zastanawiać się czy zawsze ma tę minę. Czy kiedykolwiek się uśmiecha. Czy jego oczy kiedykolwiek mówią co innego niż "Witaj ptaszyno"
-Mówiłem, że przyjdę-szepnął nachylają się nade mną.
Czułam jego perfumy i papierosy. Nie odwracaj wzroku, pomyślałam. Tylko na to czeka.
-Zostaw mnie-powiedziałam odważnym głosem i spróbowałam go odepchnąć... na marne.
-Nie zobaczysz się z nim dzisiaj. Widzisz tych mężczyzn z nim? To moi ludzie. Nie zgodzisz się ze mną jechać i chłopaczek już nigdy cię nie zobaczy.

-Puśćcie Daniela- szepnęłam by nie zacząć płakać.

-W takim momencie przejmujesz się nim?-zapytał chłopak który trzymał siedemnastolatka.
Nic nie odpowiedziałam. Po prostu stałam w patrzyłam się na niego jakbym zaraz miała skoczyć mu do gardła. Ja i Daniel nie dogadujemy się najlepiej, ale nie chcę by również on miał przez mnie kłopoty.
-Puść go-powiedział Zayn a jego kolega zrobił co mu kazano
-Nie mów nikomu-szepnęłam by przechodził obok mnie
Zostałam tu sama z nimi. Nikt nic nie mówił. Staliśmy i po prostu patrzyliśmy sobie wrogo w oczy.
-Boisz się?-zapytał nagle Zayn
-Nie-odpowiedziałam bez namysłu
Nie boję się go. To, że mi grozi wcale nie znaczy, że mam się go bać. Mieszkam tutaj nie od dziś i nie od dziś otaczają mnie tacy ludzie jak on.
-A więc idziemy.
-Gdzie?-zapytałam
-Zobaczysz ptaszyno, zobaczysz-powiedział i chwycił moją dłoń.
Próbowałam ją wyrwać, ale nie miałam na to szans. Gdy wyszliśmy z zaplecza na swojej drodze spotkaliśmy Daniela.
-Kryj mnie-powiedziałam
Poczułam jak Malik mocniej ściska moją rękę i szybciej ciągnie mnie w stronę wyjścia. W ostatniej chwili spojrzałam na chłopaka przy stole do bilarda.
-Colin-szepnęłam sama do siebie


*Jeśli przeczytałeś/łaś zostaw komentarz*

Chciałabym Was tylko ogromnie poprosić o komentowanie. Ta minuta jaką na to poświęćcie jest niczym w porównaniu z zarwaną nocą jaką poświęciłam na napisanie tego. Bez komentarzy nie chce mi się pisać. Więc czym więcej będzie komentarzy, tym szybciej pojawi się next.
JESZCZE JEDNO Moglibyście tutaj wyrazić opinię o całym dotychczasowym blogu? Co powinnam zmienić, ulepszyć, co wam się nie podoba a co podoba.