Rozdział 41

-Teraz w końcu będziemy mieli czas dla siebie- powiedziałam, patrząc mu prosto w oczy- Zero strachu, zero uciekania. Wątpię, że Travis będzie chciał nas dopaść, kiedy nie ma przy sobie ojca, który był silnikiem napędowym całej sprawy.

-Więc teraz musimy nadrobić cały ten czas. 

Chłopak przysunął się bliżej i przytulił mnie. Przyłożyłam głowę do jego klatki, słuchając równego bicia serca. Zamknęłam oczy i po prostu słuchałam. -Vivi i Colin zostaną w Paryżu aż do balu noworocznego mojej matki. Chciałbym, żebyś tam ze mną pojechała. 

-Dobrze- szepnęłam 

Poznam jego matkę. Tyrankę, która nie kochała syna. Ciekawe, czy się zmieniła? Czy ona i Zayn są do siebie choć trochę podobni? A co jeśli nienawiść jej nie przeszła? Co, gdy zobaczy mnie i Zayn'a w drzwiach jej domu i nie będzie chciała powiedzieć nawet: 'Dzień dobry'? Chociaż w sumie, jeśli by tak było, to nie zapraszałaby go na ten bal. 

-Chciałbym wyjechać- powiedział cicho, nakręcając moje włosy na palec 

Podniosłam się i oparłam na łokciach. 

-Gdzie?

-Do Nortwich. Wiem, że to co się tam zdążyło jest...przerażające, ale mimo wszystko dobrze mi się kojarzy. Tam pierwszy raz się całowaliśmy. Spędźmy tam święta. Razem. Proszę.

Zaniemówiłam. Jechanie do domku w Nortwich to szaleństwo, ale wspólne święta to szaleństwo razy miliard. Od kiedy mieszkam w Anglii, spędzam je sama. Nie mam nawet choinki. W urodziny kupuję sobie babeczkę czekoladową ze świeczką i myślę życzenie. Co roku chce być szczęśliwsza i w końcu jestem. Zakochana po uszy, leząca w łóżku z chłopakiem, którego kocham i słuchająca jak prosi o wspólne święta. 

-Nie możemy spędzić ich tutaj? 

Pełna nadziei mina Zayn zamieniła sie w żal. 

-Chciałem po prostu mieć spokój od twoich i moich znajomych. Chciałem żebyśmy byli tylko we dwoje. Dobra... nieważne. To głupie. Znamy się tak krotko, a ja promenuję wspólne święta w miejscu, gdzie napadł cię seryjny morderca- zaśmiał sie sztucznie 

Było mi źle. Nie chodzi o to czy się znamy czy nie, ani o to co się tam wydarzyło. Jeśli to tyle dla niego znaczy 

-Zayn- powiedziałam, dotykając jego twarzy- Chyba zmieniłam zdanie. Jedźmy do Nortwich. Masz racje, odpoczniemy tam od tego co otacza nas tutaj. Potrzebne nam to- powiedziałam z uśmiechem

Przez resztę wieczoru rozmawialiśmy o wszystkim, nie omijając tematu Pioruna.

***

Otworzyłam oczy, a w moje nozdrza momentalnie uderzył słodki zapach. Na szafce nocnej stał bukiet czerwonych róż. Przyłożyłam dłoń do ust i zagryzłam wargę, uśmiechając się. Więc od dziś, tak będę budzona? Zaśmiałam się w duchu na tę absurdalna myśl. Druga strona łóżka, była pusta i całkowicie zimna. Gdy przez zapach kwiatów poczułam woń biegnąca z kuchni, wiedziałam ze Zayn już wstał. Ja również to zrobiłam. Okryta puchatym kocem ruszyłam do salonu skąd dostrzegłam Malik'a krzątającego się po niewielkiej kuchni. Usiadłam na krześle barowym przy wysepce i patrzyłam jak, odwrócony do mnie plecami, robi śniadanie. W radiu, dość głośno, leciała piosenka Kings of Leon, ale i tak słuchałam jak chłopak razem z Caleb'em Followill'em śpiewa słowa piosenki Sex on fire. Podparłam sie o blat i z rozbawieniem patrzyłam jak ledwo powstrzymuje się od tańczenia. Chciałabym zobaczyć, jak tańczy, coś innego niż wolny taniec, w którym tylko buja się na boki, albo skakanie do góry przy piosenkach na festynie. Zastanawiałam sie czy jest dobrym tancerzem. Gdy piosenka się skończyła, chłopak odwrócił się w końcu i aż podskoczył, gdy mnie zobaczył. 

-Wyglądam aż tak złe?-zaśmiałam się patrząc na siebie- Co to za okazja? Kwiaty przy łóżku. 

-Żadna okazja. Mam dobry dzień, pomyślałem o tobie kiedy przechodziłem rano koło kwiaciarni i chciałem ci podziękować, że nie dałaś się wczoraj zabić- zaśmiał się 

-Dziękuję. A tak w ogóle, to nie żebym coś, ale nieźle tańczysz- powiedziałam i wybuchłam śmiechem 

-Bardzo śmieszne, zobaczymy jak ty będziesz kręciła tyłkiem przy robieniu śniadania.
Zeskoczyłam ze stołka i podeszłam do niego. Bez słowa przytuliłam się do niego i czułam się jak mała dziewczynka. Zayn był ode mnie o wiele wyższy. 

-Nienawidzę tego, że jestem tak niska- powiedziałam 

-A ja to kocham- odpowiedział całując mnie w czoło 

-Kiedy jedziemy do Nortwich? 

-Po południu. 

-Dzisiaj?- odsunęłam sie od niego, by moc spojrzeć mu w twarz

-Ja mam pracę. 

-Weź wolne 

-Łatwo powiedzieć. Perntley to chuj. Wykorzysta każdy moment by mnie zwolnić.

*** 

Dałam sie namówić na konfrontacje z Dan'ym. Podjechaliśmy pod bar, a ja od razu wyskoczyłam z auta. Zza szyby zobaczyłam jak szef rozmawia z Danielem. Wyraźnie był z złym humorze. 

-Zayn, chcę to załatwić sama. 

Chłopak patrzył na mnie z badawczą miną, ale ostatecznie został w samochodzie. Niepewnym krokiem weszłam do środka. W lokalu nie było jeszcze żadnych klientów. 

-Nesbitt!- krzyknął Perntley 

-Dzień dobry, ja... 

-Do pracy. 

-Własnie ja w tej sprawie. Mogłabym wziąć urlop? 

-Urlop? Nie dość ze spóźniasz sie do pracy, to niedawno miałaś wolne? Zaraz w ogóle nie będziesz tu przychodziła.

 -Po prostu wiele sie ostatnio wydarzyło i... 

-Tu też sie wiele dzieje. 

-Właśnie widzę- powiedziałam rozglądając się po pustym wnętrzu 

-Dosyć!- krzyknął- Chcesz urlop? Proszę bardzo. Zwalniam cie, ślicznotko- wyszeptał ostatnie słowa 

Co?! Spojrzałam z niedowierzaniem to na niego, to na Daniela, który przyglądał się wszystkiemu z boku. Dupek mnie zwolnił! Już i tak ledwo co starcza mi na czynsz. 

-Przepraszam. Ten urlop to... 

-Daj spokój, Diana- odezwał sie Daniel 

-Tak, i tak nie wrócisz 

Byłam wściekła. Wiedziałam, że ten chuj mnie nie znosi i prędzej czy później wywali mnie na zbity pysk, ale przed świętami?! Szybko wyszłam z budynku i wsiadłam do yeep'a. 

-I? 

-Zwolnił mnie!- powiedziałam zła

-Że co? 

-No wylał mnie! Po prostu świetnie. Muszę znaleźć coś nowego. Potrzebuję kasy. Za co ja mam placić czynsz? 

Przez chwile panowała cicha i oboje gapiliśmy sie przed przednia szybę. 

-Jedzmy już. Mam dosyć tego miejsca.

 -Okej. Przed wyjazdem musimy jechać do Charliego. 

-I do Vee
*Zayn's POV* 

Mam świetny plan, naprawdę genialny! Boże, zachowuję się, jak zakochany szczeniak, ale ta myśl sama wywołuje uśmiech na mojej twarzy.

*** 

Dom Charlsa to połowa niewielkiego szeregowca, ale najważniejsze, że ma swoje cztery ściany i kawałek trawnika, na którym latem rozkłada basenik dla dzieci i siedzi na leżaku, mocząc nogi i mając wszystkich w dupie. Przed budynkiem stała jego czarna Honda. Tylko samobójca jeździłby motorem w taką pogodę, gdy śnieg topnieje, a ulica jest jak ślizgawka. Bez pukania wszedłem do domu, trzymając Di za rękę i zastałem przyjaciela na kanapie z butelką piwa. 

-Przyjechałem po części- powiedziałem zdejmując kurtkę i obłocone buty. Diana zrobiła to samo. 

-Są w garażu. Ethan tam jest, więc ci pomoże 

-Jest u ciebie od rana?

-Przyjechał po akcji z Whitem. Aprops Diana, niezłe go załatwiłaś. Zabić Pioruna- zaśmiał sie 

Spojrzałem na dziewczynę, która widziałem, że nie była zachwycona pogadanką Charliego. 

-Zostań tu. Zaraz wrócę
Pocałowałem ją w policzek i otworzyłem drzwi prowadzące do garażu 

*Diana's POV*

Stałam oparta o ścianę i słuchałam jak spiker mówi w wiadomościach o wielkich przygotowaniach do świąt. 

-Jedziecie do Nortwich- odezwał sie Davidtz 

-Tak, chyba tak. 

Kątem oka widziałam, jak na mnie patrzy. 

-Diana, ja nie chce drzeć z tobą kotów. Źle się zaczęło, wiem, ale to dlatego, że wiedziałem o tym waszym przekręcie. Udawaliście zakochanych, a tak naprawdę to sie nienawidziliście. Teraz jest inaczej. 

-Inaczej? 

-Znam tego gościa od lat i jeszcze nigdy go takiego nie widziałem. Miał wiele panienek, ale żadnej nie zabierał do domu dziadków, tym bardziej na święta. Z żadną nie chodził za rękę, żadnej nie całował w policzek. Nie powiem, że go zmieniasz, bo kogoś takiego jak Zayn nie da sie zmienić. Ty budzisz w nim to, co siedziało w nim przez całe życie. Dajesz mu miłość, jakiej nie miał, a on daje miłość tobie, której nigdy nikomu nie dawał. On jest albo najlepszy, albo najgorszy, a tobie pokazuje najlepszą z najlepszych twarzy. Nie słuchaj co gadają twoi znajomi, on nie jest zły. 

-Wiem to- powiedziałam, siadają na oparciu kanapy 

-Diana? 

Spojrzałam na niego i napotkałam jego błękitne tęczówki.
-Kochasz go?
-Tak- odpowiedziałam bez namysłu

----------------------------------------------------------------------------------------------

Moje płuca i gardło wołają o pomoc! Jestem chora. Ale mniej o tym.

Podoba się Wam ten rozdział/ Taki...inny. Malik taki romantyk :D Nie myślcie, że tak będzie do końca 5 sezonu...nie, nie xD

TERAZ WIEEEEELKIE OGŁOSZENIE

Mam dla Was propozycję nie do odrzucenia. W ankiecie 40 osób odpowiedziało, że komentuje rozdziały, a 74, że nie. Jeśli te 74 osoby skomentują rozdział, który będzie kończył drugi sezon (będziecie wiedzieć kiedy, bo będzie wielki napis "Koniec części drugiej") i uzbieramy 100 komentarzy to zrobię konkurs z nagrodą :) Razem z jedną z czytelniczek i jednocześnie moich przyjaciółek wymyśliłyśmy coś fajnego :D Warunek jest jeden- 100 komentarzy pod ostatnim rozdziałem sezonu, bez żadnych spamów. Więc informacji ogłoszę później 

55komentarzy=next