Rozdział 40

-Nie lubię jak ktoś kłamie w tak ważnych sprawach- powiedziałam przez zaciśnięte zęby i wyciągnęłam broń celując w niego.
W jego oczach nie widziałam ani krzty strachu. Nie wierzy, że strzele.
Mężczyzna uśmiechnął się lekko i zaczął iść w moim kierunku. W końcu odbezpieczyłam pistolet, a wtedy White sie zatrzymał
-Nie strzelisz- powiedział cicho
-Czemu tak sądzisz? Zabiłeś moją matkę, porwałeś przyjaciółkę i chcesz zabić też mnie. Zrobię to
-Nie zrobisz. Jesteś za słaba- znów zaczął iść w moja stronę- Gdybyś chciała zabiłabyś mnie w Nortwich, wtedy pod barem, dziś gdy tylko mnie zobaczyłaś. Nie umiesz zabić
-Milcz!- wydarłam się
-Tym bardziej, że nie wiesz co kryje prawda.
Ręka mi zadrżała, a w gardle zaczęło sie robić sucho. Jaka prawda? Czego ja znów nie wiem?! O czym on do cholery gada?! Pozwolić mu powiedzieć czy strzelić? Nie! Nic nie jest w stanie sprawić, że wysłucham seryjnego morderce!
-Nie masz pojęcia ile nas tak naprawdę łączy.
-Nic nas nie łączy! No może moja matka. Jacqueline Nesbitt, pamiętasz?!- krzyczałam wymachując pistoletem
Byłam wściekła jak nigdy dotąd. Czułam jak wszystko we mnie wrze, a łzy napływają do oczu.
Mężczyzna podszedł i stanął zaledwie trzy metry ode mnie. Lufa pistoletu skierowana była w jego klatkę
-Pewnie, że pamiętam. Jacqueline była niesamowicie piękna. Jesteś nawet do niej podobna. Twoja matka była zaledwie dwa lata starsza od ciebie, gdy cię urodziła. Byłaś wtedy taka urocza a teraz? Taka pyskata
Moje serce sie zatrzymało, a po chwili przyspieszyło. Skąd on wie ile lat miała moja matka, gdy zaszła w ciąże? Skąd wie jak wyglądałam jako dziecko? Skąd?! Po chwili wszystko do mnie dotarło. On znał moją matkę, ale czemu wiec ją zabił?!
-Znaliście sie- stwierdziłam
-Oj tak i to nawet bardzo dobrze.
Lekko potrącam głową, a facet zaśmiał sie ponuro
-Spotykałem sie z twoją matką kilkanaście lat temu.
-Moja mama zdradziła ojca z tobą?
-Brawo kochanie
Kurwa! Kurwa! Kurwa! To jest niemożliwe! Moja matka nie mogła spotykać się z seryjnym mordercą. Może wtedy był... normalny?
-Kiedy to bylo?
-Zaczęliśmy kilka miesięcy przed twoimi urodzinami. Twoja matka była naprawdę dobra w łóżku.
Zakręciło mi sie w głowie, wiec cofnęłam sie kawałek do tylu. Czułam sie okropnie. Tak pusto, ale zarazem ciężko. Jednym słowem: złe.
-Czy ja..?
-Jesteś moją córką.

W tamtym momencie czułam, jakby wielki głaz spadł na mnie, a ja nie umarłabym tylko cierpiała pomiędzy piekłem, a ziemią. Nie wierzę w to. Jakim cudem Brian White- zupełnie obcy mi człowiek, morderca ścigany przez policje na całym świecie- może być moim ojcem? On kłamie. Znowu. To nie jest mój ojciec. On jest w Ameryce z Leslie.
Jednak to co powiedział wzbudziło we mnie zwątpienie... nie wiem czemu. Cofnęłam sie i upadłam na zimny beton.
-Czemu ją zabiłeś?- zapytałam
-Bo znała prawdę. Jakimś cudem dowiedziała sie, że zabiłem kilka osób. Groziła, że pójdzie na policje.
-Czyli utrzymywaliście kontakt tyle lat?
-Tak. Nie mieszaliśmy ci w głowie. Twój niby ojciec cieszył sie, że jest tatą, ale tak naprawdę to Colin jest jego pierwszym dzieckiem, nie ty. Ty jesteś moja
Pokręciłam głową z niedowierzaniem. Chciało mi się wymiotować na samą myśl jego genów we mnie.
-Jestem twoja? Gdybym miała w sobie twoją krew, jaki miałbyś cel zabicia mnie?
-Cząstka Jacqueline i moje jest w tobie. Nie chce tego. Ta kobieta chciała mnie zdradzić. Nie może zostać nic co nas łączy, a to ty jesteś tą rzeczą.
-Nie wierzę, że mówisz prawdę.
White zacisnął pięść i przymknął oczy. Widziałam, że jest wściekły, że mu nie ufam.
-Nie wierzysz?!- krzyknął i podniósł nogawkę spodni, odsłaniając niewielkie znamię-Masz takie samo, prawda?! Teraz nie wmówisz samej sobie i mnie, że nic nas nie łączy! Ty, ja i Travis to jedna krew! Nie masz prawa mówić, że nie jesteś moją córką!
Mężczyzna zaczął iść do mnie szybko, a ja nacisnęłam spust dwa razy. Facet zatrzymał sie i chwycił za pierś. Spojrzał na dłoń pełną krwi i zatoczył sie do tylu.
-Ktoś taki jak ty nie zasługuje na życie- powiedziałam przez łzy.
Piorun upadł na ziemie i zwinął sie w pól. Niepewnie podszedł do niego, a wtedy on złapał mnie zakrwawioną ręką za dół sukni.
-On to dokończy
Przerażona kopnęłam go w brzuch, a wtedy wszytko ustało.
Dopiero wtedy uświadomiłam sobie, co zrobiłam. Ukucnęłam przy nim i sprawdziłam tętno. Nie oddychał. Zabiłam go. Zabiłam mojego prawdziwego ojca. Kurwa. Brian White to mój ojciec. Usiadłam na krawężniku, jak najdalej od zwłok i odnalazłam telefon. Brudnymi od krwi palcami wybrałam numer do Zayn'a
-Diana?
-Przyjedz do mnie- załkałam
-Co sie stało? Gdzie jesteś?
Wyjaśniłam mu gdzie sie znajduje i prosiłam by szybko przyjechał
-Zrobiłam to- szepnęłam
-Co zrobiłaś?
W tle słychać bylo odgłos odpalanego auta. Już jedzie. Spokojnie, zaraz tu będzie
-Zabiłam Pioruna. Zabiłam własnego ojca. Zabiłam morderce matki.

Zayn's POV

Jak to zabiła ojca? Z tego co wiem to on wyjechał z powrotem do Ameryki.  Nic nie rozumiałem. Wiedziałem jedynie, że muszę ją znaleźć i pomóc jej.
Jechałem autem Eddie'ego wąskimi uliczkami Londynu. Nie pozwoliłem by reszta jechała. Valee się znalazła więc nie było sensu ich ciągnąć.
Pojechałem jak najbliżej mogłem i wysiadłem z samochodu. Ta dzielnica nie była jedną z moich ulubionych. Byłem tu raz czy dwa na wyścigach i to miejsce odstrasza nawet mnie. W niemal każdym domu szyby zaklejone są od wewnątrz gazetami, deskami lub w ogóle ich nie ma. Na ulicy rzadko kiedy można kogoś zobaczyć.
Znalazłem most, a w oddali dostrzegłam postać. Biały zarys wyłaniający się zza mgły. Z każdym krokiem kontury robiły się wyraźniejsze. To była Diana. Zamarłem gdy u jej stóp zobaczyłam ciało.
-Ptaszyno- powiedziałem gdy byłam wystarczająco blisko, by mnie usłyszała
Dziewczyna spojrzała na mnie a później na zwłoki. Widziałem jak trzęsą się jej ręce. Usiadłem obok niej.
-Ja musiałam. On by mnie zabił. Zaczął mówić, że spotykał się z moją matką i że jestem jego córką. Wiem, że kłamał, ale miła takie samo znamię na nodze jak ja. Zayn, ja go zabiłam- załkała i wtuliła się we mnie.
Bolało patrzeć jak płacze. Bolało widzieć ją w takim stanie. Przyciągnąłem ją do siebie i obiecałem samemu sobie, że nigdy jej nie skrzywdzę. Wiem, że pewnie to niewykonalne, ale będę się starał.
-Będzie dobrze. Wszystko się ułoży
-Ułoży? Pójdę siedzieć
-Nie pozwolę na to- szepnąłem i pomogłem jej wstać

***
Poprosiłem Charliego by zajął się White'm. Na szczęście koleś miał broń wić upozorowaliśmy samobójstwo. Mój przyjaciel zadzwonił na policje i anonimowo powiedział o zdarzeniu. Żadnego z nas nie łączyło nic z tym facetem. Na mocy prawa mężczyzna, którego zabiła Diana nie nazywał się Brian White.
Pozostaje jednak jeszcze jedna kwestia do wyjaśnienia. A mianowicie Travis.
-White powiedział, że ktoś dokończy jego działo. Z początku nie wiedziałam o kim mówi, ale później pomyślałam o Travisie.
-Myślisz, że będzie chciał cię zabić?
-Ja chciałam zamordować zabójcę matki.
-Ale nie wiedziałaś, że to twój oj...ojciec.
Diana podciągnęła nogi siedząc na moim łóżku. Wyglądała tak niewinnie w dużej koszulce i rozpuszczonych włosach.
-Wiesz co? Dobrze się czuję z tym, że to zrobiłam. Nie żałuję. W końcu to zakończyłam. Teraz już nikogo nie skrzywdzi.
-Masz rację
Usiadłem obok niej i założyłem włosy za ucho. Była piękna. Dostrzegałem jak próbuje ukryć uśmiech.
-Widzę, że się uśmiechasz- szepnąłem i również się uśmiechnąłem
-Teraz w końcu będziemy mieli czas dla siebie


-------------------------------------------------------------------------------------
Na samym początku chcę Wam OGROMNIE podziękować za ponad 60 komentarzy!!!
Chciałabym zrobić na Zakładzie zakładkę 'recenzje/opinie', w których publikowałabym Wasze opinie i recenzje, które często wysyłacie mi prywatnie lub w komentarzach. Jeśli chcecie by coś takiego powstało to piszcie i wysyłajcie mi Wasze opinie na fb (kliknijcie w KONTAKT w zakładkach)! Jeśli nie chcecie nie będę podawać Waszych imion, ale mogę napisać coś w stylu "Katy S. Autorka bloga 'Zakład'".I proszę żebyście nie męczyli mnie czymś w stylu 'dawaj rozdział', bo teraz Was wszystkich oświecę- mam szkołę. Ostatnia klasa gimnazjum i niedługo egzaminy, a ja chcę się do tego trochę przyłożyć i nie złośćcie się, że pisze w weekend, chociaż dzisiaj zrobiłam wyjątek.

 55 komentarzy-NEXT