Rozdział 42

Wsiedliśmy do auta i od razy pojechaliśmy do Lee. Zayn proponował, że zostawi mnie u przyjaciółki, a sam pojedzie pakować rzeczy, ale nie zgodziłam się. Chcę by poszedł tam ze mną.
Wsłuchana w muzykę przeglądałam się Malikowi. Zastanawiało mnie o czym teraz myśli. Czy jest w stu procentach skupiony na drodze, czy jego głowę zaprzątają inne sprawy. Nagły podjazd pod dom Valee przerwał mi rozmyślania.
-Chodź- powiedziałam i wyszłam z auta
-Po co mam tam iść? Słuchać, że nie powinnaś ze mną jechać?
Wsiadłem z powrotem do samochodu i patrzyłam na Zayn'a. Położyłam dłoń na jego i uśmiechnęłam się.
-I tak pojadę. Mogą gadać. Chcę, żebyś tam ze mną poszedł. Ja to zrobiłam chociaż wiem, że Charlie mnie nie lubi.
-Dobra- powiedział od niechcenia i wysiadł
Oboje podeszliśmy do drzwi, a ja zapukałam i weszłam do środka.
-Lee!- krzyknęłam, a przede mną pojawiła się dziewczyna
Wyglądała strasznie. Miała wory pod oczami od nieprzesłanych nocy i rozciętą wargę.
-Cześć- powiedziała i przytuliła mnie- Cześć Zayn
-Jak się czujesz?- zapytał chłopak, a mnie zatkało.
Oni normalnie gadają. Jak człowiek z człowiekiem. Lee już miała mu odpowiedzieć, kiedy z przejściu pojawił się Blair. Koniec miłej atmosfery.

-Co on tu robi?- zapytał odciągając Valee do tyłu
-Przyszłam pogadać z przyjaciółką, a Zayn przyszedł ze mną. Co ci się w ogóle stało w twarz?-zapytałam pokazując na jego opuchnięty nos
-Zapytaj swojego chłoptasia. Zaatakował mnie wczoraj na parkingu.
-Miałem powód
-Teraz ja będę miał kurwa powód- powiedział zły, idąc w naszą stronę.
Stanęłam pomiędzy Blair'em, a Zayn'em i nie dałam się im do siebie zbliżyć
-Przyjechałam, żeby pogadać, ale z tobą się chyba nie da! Chciałam powiedzieć tylko, że wyjeżdżam na dwa tygodnie.
Odwróciłam i ciągnąc Zayn'a za rękę wyszłam na dwór. Słyszałam jak Lee wola bym zaczekała, ale jej chłopak jej na to nie pozwala. Pieprzony kretyn! Niewiarygodne jak Blair zmienił się w tam krótkim czasie.
Wsiedliśmy do samochodu, a Zayn od razy odjechał. Z tym idiotą nie da się normalnie rozmawiać. Czemu ma coś do tego, że spotykam się z Malikiem? To moja sprawa!

***
Droga do mojego domu minęła nam w ciszy. Nie chciałam rozmawiać o pobiciu przyjaciela i wiedziałam, że Zayn nie chce mi tego tłumaczyć. Nie chcę kłócić się z nim akurat w takim momencie.
W napiętej atmosferze weszliśmy do mojego małego mieszkania. Gdy tylko zamknęłam drzwi, Zayn chwycił mnie za rękę i obrócił do siebie.
-Nie chce takiej ciszy pomiędzy nami- szepnął opierając czoło o moje
-Ja też nie, ale Blair i to, że nie pozwala Lee...
-Nie myśl o tym- przerwał mi- Nie myśl od teraz, aż do naszego powrotu o niczym co się tu dzieje. Zapomnij o Travisie i o tym co stało się wczoraj...proszę
Urzeczona jego cichym głosem, kiwnęłam lekko głową, nie wiedząc czy dam radę spełnić obietnice. Myślę, że Zayn oczekuje zbyt wiele. Nie da się od tak zapomnieć, że twoja matka oszukiwał cię przez całe życie, że seryjny morderca to twój ojciec. Nie da się zapomnieć wyrazu twarzy, konającego u moim stóp Pioruna. Nie da się i myślę, że te wydarzenia pozostawią rysę w mojej psychice na długo.
Jest jednak coś co uśmierza ból. On. Jego głos, dotyk, zapach, widok. Przy nim się nie boje. Przy nim, jak przy nikim innym wcześniej, czuje się bezpieczna i kochana.
-Dziękuję- powiedziałam
-Za co?- odsunął się, by spojrzeć na mnie
-Za twoją miłość
-To ja powinien dziękować tobie, że w końcu zacząłem ją okazywać.
-Zamknij oczy- poprosiłam
Zayn przyglądając mi się bacznie, powoli zaczął zamykać powieki. Wspięłam się ma palce i przytrzymałam jego ramion. Pocałował go w szyję zasysając skórę. Pozostawiając po sobie czerwony ślad, zaczęłam piąć się ku górze, aż do ust.
-Będziemy razem na zawsze?- zapytałam milimetr od jego warg
Chłopak otworzył oczy i spojrzał na mnie pełen miłości, ale zarazem bezradności
-Nie- szepnął- Wieczność jest straszna.
Odsunęłam się od niego, nadal patrząc mu w twarz. 'Nie'. Nie będzie razem na zawsze. Nie będzie 'i żyli długo i szczęśliwie'. Nie zestarzejemy się razem, bo on ma wieczność za podłą szmatę.
-Życie to dziwka- powiedział, podchodząc do mnie- Nie daje wejściówek do parku rozrywki za darmo. Jesteśmy jacy jesteśmy. Żyjemy szybko, więc nie możemy żyć wiecznie. Kto tak właściwie, chciałby tak żyć? Nie starzeć się, nie spać, słysząc jak zasypują cię ziemią. Żyć w tym chorym świecie bez osoby, która jest twoim całym szczęściem. Tylko jedno z nas może być nieśmiertelne, drugie będzie jeździło gdzie indziej.
-Jesteś pogodzony z tym, że możesz zginąć w każdym momencie.
-Tak. Problem w tym, że kiedyś byłem z tym pogodzony, ale miałem to gdzieś. Dzisiaj jestem pogodzony, ale tego nie chce, bo chce zostać z tobą, jak długo się tylko da, ale wiem, że nie zostanę na zawsze.
-Tylko jedno jest nieśmiertelne -powtórzyłam jego słowa- Pójdę się pakować.
Odwróciłam się i bez słowa zamknęłam się w pokoju. Usiadłam nad nieposprzątanymi papierami odnośnie White i zaczęły docierać do mnie słowa Zayn'a. Ja w każdej chwili mogę go stracić i nic na to nie poradzę. Świadomość naszej śmiertelności wypalała dziurę w moim mózgu. Tylko jedno z nas może być nieśmiertelne, ale Malikowi nie chodziło ani o mnie, ani o niego.
Złożyłam wszystkie kartki i położyłam je na łóżku. Z szafy wygrzebałam walizkę i powoli zaczęłam wrzucać do niej ubrania, kosmetyki i bieliznę. Kiedy byłam już prawie gotowa rozległ się głos Zayn
-Diana, ktoś do ciebie

Przez chwilę zastanawiałam się, kto to może być, ale stwierdziłam, że to pewnie Lee albo Blair, który przyszedł mnie przeprosić. Kiedy jednak wyszłam z pokoju i ujrzałam osobę, stojącą w drzwiach zamurowało mnie. To nie prawda! To głupi żart!
-Cześć Diana.

KONIEC CZĘŚCI DRUGIEJ

'ZAKŁAD:

CO KRYJE PRAWDA'

Przeczytajcie!!!

SKOŃCZONEEEEEE! Prawdę mówiąc, chciałam zakończyć sezon za 3-4 rozdziały, ale moja nagła wizja świąt w Nortwich nieco wszystko pokomplikowała :D Sądzę jednak, że zakończenie w tym momencie będzie dobrym pomysłem, bo nie wiecie kto przyszedł do Diany ajsdbvehrvhqebr 

SPRAWY ORGANIZACYJNE:

-Jak już wcześniej wspominałam, jeśli pod rozdziałem kończącym sezon (czyli pod tym) uzbiera się 100 komentarzy zrobię konkurs związany z Zakładem. Myślałam nad nim dłuugo i sądzę, że razem z koleżanką wymyśliłam coś FAJNEGO. Tak więc 100komentarzy=konkurs

-Ponieważ zakończyliśmy już drugi sezon, chciałabym coś dla Was nagrać. I tu wchodzicie Wy. Na końcu swojego komentarza zadawajcie pytania, na które chcielibyście dostać ode mnie odpowiedź. Jeśli sporo iść się tu uzbiera nagram dla Was mini Q&A. Mogłabym również zdradzić Wam kilka szczególików z trzeciego sezonu.
-Na info odnośnie początku trzeciego sezonu czekajcie na grupie na facebook'u "Now or Never & Zakład"